Όταν τα ζευγάρια γίνονται γονείς, όλοι συνήθως τους προκαταβάλουν ότι ο ερχομός ενός παιδιού στην οικογένεια σημαίνει μια πλήρη απασχόληση και τον εκμηδενισμό του ελεύθερού τους χρόνου. «Κοιμηθείτε τώρα γιατί σας περιμένουν ξενύχτια», «διασκεδάστε τώρα που δεν έχετε υποχρεώσεις», «βγείτε και πηγαίνετε ταξίδια τώρα που έχετε την δυνατότητα». Δεν λέω πως η ζωή του κάθε ζευγαριού δεν αλλάζει με τον ερχομό των παιδιών στην οικογένεια, αλλά πρέπει η γονεϊκότητα να θεωρείτε σκλαβιά και οι γονείς αιχμάλωτοι των παιδιών τους; Ή είναι ανέφικτο για έναν γονιό να κοιμηθεί, να διασκεδάσει, να ταξιδέψει, να περάσει καλά, είτε έχει το παιδί μαζί του, είτε το έχει αφήσει σε κάποιον άλλο;